warme groetjes vanuit Haïti

Weer een nieuw blog met weer nieuwe ervaringen en belevenissen. Nadat ik mijn laatste blog online heb gezet, zijn ’s avonds mijn pups gekregen. Deze hebben de namen Spikkel en Balou gekregen. Dat was nog wel een hele klus, omdat ze nog nooit eerder aangelijnd hebben gezeten en bij mij aangelijnd moeten zitten. Dit omdat ik ze anders elke keer aan de andere kant van het dorp moet ophalen. Spikkel was het hier alleen niet mee eens en had het al naar anderhalve minuut aan de lijn bekeken en ging terug naar zijn oude woonplaats. Balou vond het allemaal iets minder erg, zij is ook minder druk. Toch heeft zij het ook maar tot half 10 uitgehouden en is er toen vandoor gegaan. Zondags zijn ze weer netjes afgeleverd. En konden ze weer een nieuwe dag aan de lijn. En het ging gelukkig maar één keer fout ;)

Maar zondag waren er wel wat andere hondenavonturen. Lourens heeft ook twee hondjes. Dat zijn 2 broertjes van mijn hondjes. Deze hebben meer vrijheid en lopen dan ook regelmatig het veld af te struinen op zoek naar iets te eten. Dat hadden ze gevonden. Ik hoorde de meiden ’s ochtends al gillen en het bleek dat één hondje een rat had gevonden. Die had Lourens ‘opgeruimd’, maar tot mijn grote teleurstelling had het hondje hem ’s middags weer gevonden en lag hem voor mijn huis op te peuzelen. Toen ik bij Lourens om handschoentjes ging vragen, hielp de tip: ‘Lourens, Lulu heeft weer een rat gevonden, heb je nog handschoentjes?’ niet en mocht ik hem zelf opruimen. Dit keer koos ik om hem wat beter op te ruimen en zou hem over de omheining gooien die achter mijn huis loopt. Bij mijn enorme mikkunsten, kwam het dode beestje in een boom terecht en bleef hij op een tak bungelen. Niet helemaal volgens plan, maar de honden kunnen er NIET meer bij.

Het begin van de week heeft zich afgewisseld met af en toe Spikkel zoeken en andere keren moest ik Balou weer zoeken. Gelukkig waren ze altijd snel terecht en kon ik ze, voordat mijn werkdag begint, wegbrengen naar een plekje waar ze niet gestolen zullen worden. (Wat de mensen hier al niet meenemen…)

De rest van de week heb ik weer voor de klas gestaan en de tijd gaat ontzettend hard. Op aanraden van Anne-Rose heb ik een kalender gemaakt. Zo kunnen we zien hoe lang we nog moeten. Soms denk ik: pff.. het duurt echt nog lang en andere dagen denk ik: wat gaat de tijd ontzettend snel!

Het wennen aan het ongedierte gaat ook steeds beter. Van de muggen wordt ik nog steeds gek en hoeveel ‘DEET’ ik ook opspuit, ze blijven gewoon steken. Met als gevolg dat mijn benen onder de muggenbulten staan. De spinnen zijn nog steeds groot, maar ik wordt steeds beter met het mikken als ik ze met een schoen plat sla ! Maar toch controleer ik iedere avond even of er onder mijn bed geen hele grote zitten…

Op deze manier wil ik ook iedereen bedanken die via mijn ouders een Amaryllisbol hebben gekocht (of op een andere manier). Ik ben blij en ook dankbaar dat jullie ook op deze manier bij mij betrokken zijn, terwijl ik aan de andere kant van de wereld zit. Dat het juist een bloembol is, is natuurlijk niet heel toevallig. Maar toch is het voor mij leuk om te weten dat het een actie met een bloembol is. De bloemen mis ik best wel. Thuis vond ik het altijd vanzelfsprekend dat er bloemen waren, maar nu kan ik het alleen maar meer waarderen. Ik hoop dan ook van harte dat jullie van deze bloemen mogen genieten de aankomende periode!

In deze twee weken heb ik ook voor het eerst oog in oog gestaan met een vogelspin. Nadat ik moed had verzameld om koud te gaan douchen zonk de moed in de schoenen toen ik de deur opendeed. Daar zat een hele grote, dikke, harige vogelspin. Heldhaftig als ik ben, heb ik de deur weer dichtgedaan, iemand geroepen en ook hij vond hem vrij groot. Gelukkig was de bananenverkoopster er en die wist wel raad met de spin. Zij heeft hem met een tak zo vaak geslagen dat hij zijn leven wel moest geven. De volgende dag kwam ik op weg naar school de volgende vogelspin tegen. Gelukkig was deze al dood en hoefde ik er alleen maar overheen te stappen. Genoeg avontuur dus voor twee dagen ;)
Op school gaat het goed. Ik krijg steeds meer mijn draai in het geven van de instructies, maar het is soms wel zoeken naar wat ‘pubers’ leuk vinden. De gemiddelde knutselopdrachten die ik in mijn repertoire heb, zijn leuk voor leerlingen van groep 5 t/m 8, maar pubers… Ook hierin zullen we vast wel onze draai vinden. Afgelopen vrijdag hebben we een spelletjesmiddag gehad en waren de meiden erop gebrand om mij met mens erger je niet van het speelbord af te schuiven. Dat lukte aardig en de dobbelsteen rolde niet echt gunstig voor mij, dus helaas moest ik toegeven dat ik de verliezer was. Ach ja, iemand moet dat lot op zich nemen. Net zoals ik dit keer toe moest geven dat ik niet meer de ‘jongste’ was en dus de spelletjes niet meer mag beginnen. Ach ja, ook daar wennen we wel weer aan ;)

Heel veel liefs,

Marinda