warme groetjes vanuit Haïti
Door: Marinda Nieuwkoop
Blijf op de hoogte en volg Marinda
17 Februari 2018 | Haïti, Port-au-Prince
Week 6
Het is altijd lastig om te bedenken wat je allemaal gedaan en meegemaakt hebt in één week tijd. Soms is dat heel veel, terwijl dat de andere week een beetje tegenvalt, maar als ik zo terug zit te denken was dit best een week die ook weer voorbij is gevlogen
Toen we twee weken geleden terug gingen naar ons huisje was de weg alweer goed opgedroogd en konden we de hele weg op de motor blijven zitten, maar of dat nu zo’n pretje was. Achterop de motor stond al een tas gebonden en ook onze boodschappentas mocht daar nog bij. We zaten dus met drie mensen en twee tassen op de motor. Heel bijzonder is dat niet, want echt alles wordt vervoerd op de motors hier. Het komt dus regelmatig voor dat er vier mensen op een motor zitten en dat er ook nog een aantal geiten vastgebonden hangen aan de motor. In de laatste kilometer verloren we onze tassen, waardoor onze boodschappen gebroken en gekneusd waren, maar ook gebroken crackertjes en noodles smaken prima!
Zondag was weer erg rustig, ik kan mezelf althans niets meer bedenken wat ik gedaan heb of heb meegemaakt. Naast dat ik een preek heb geluisterd, is mijn herinnering verder vrijwel weggevaagd. Dat is best gek, want de meeste dingen die we in Nederland echt heel raar of vies vinden, ben ik hier heel normaal gaan vinden. Als ik midden in de nacht een spin tegen kom, schrik ik daar niet van, maar pak ik een slipper en gaat het beestje dood. Een muis in de keuken is niet mijn favoriet, maar niet heel gek. Alleen de kakkerlakken vind ik nog steeds echt heel smerig!
Omdat ik weer in gebreken ben gebleven om mijn blog per dag bij te houden, zit ik nu, vrijdag 16 februari 2018, heel hard te bedenken wat ik de afgelopen twee weken heb gedaan. Ongeveer weet ik de belevenissen nog wel dus zal het misschien in een iets minder samenhangend verhaal hieronder komen te staan.
Onze avonturen begonnen met een loslopende ezel deze week. Normaal gesproken heb ik niet zoveel tegen ezels, maar deze had bedacht dat het wel leuk was om midden in de nacht bij ons slaapkamerraam te gaan staan en om de honden overstuur te maken. Nu zijn mijn honden niet de grootste helden als het aankomt op ezels, want zij zaten met hun staart tussen hun benen te kijken wat er aan de hand was. Zo is het dus gebeurd dat we een aantal keer midden in de nacht achter een ezel aan hebben gelopen. Het eerste idee was om het beest met stenen weg te werken, maar daar was hij niet direct van onder de indruk en daarom moesten we opzoek naar grover geschut. Dat werd uiteindelijk een riem. Dat vond het beestje toch niet zo leuk en heeft uiteindelijk toch het hazenpad gekozen.
Naast onze ezel hebben we de afgelopen week ook een haan erbij gekregen. Helaas kan dit beestje niet echt heel goed klokkijken en begint hij met enige regelmaat al om 2 uur ’s nachts te kraaien. Bij een haan werken de stenen wel heel goed, want die is meestal zo weg als hij een steen naar zijn hoofd gegooid krijgt. ’s Ochtends als de kippen wakker zijn, komen zij de restjes van Balou en Spikkel nog opeten. Dat klinkt soms best gezellig, maar ik zou het geluid ook best kunnen missen
Onze kookkunsten worden nog steeds niet door iedereen gewaardeerd. Hoewel wij erg tevreden zijn met de kwaliteit van het eten, wordt er nog wel eens hoofdschuddend gekeken hoe wij ons kostje aan het bereiden zijn. Zo ook weer deze week. We wilden door onze sla een gekookt eitjes snijden, daarom hadden we ons pannetje met water opgezet en zijn we ondertussen de andere bereidingen gaan doen. Ondertussen was ons water gaan koken en net op het moment dat ik de eieren erin wilde laten glijden, werden we tegen gehouden. Want zo konden we toch geen eieren koken. Na 20 zware minuten wachten op het water, werd ons kokende water weggegooid en werd het pannetje gevuld met koud water. Daar gingen direct de eieren in en zo konden we opnieuw wachten totdat het water ging koken en de eieren goedgekeurd werden. Op de vraag hoe lang de eieren dan in het water moesten, kwam niet veel reactie. Maar door telepathisch inzicht zijn onze eieren goed gekeurd en ze bleken ook nog prima gekookt te zijn.
Afgelopen weekend was het weer tijd om mijn hondjes in bad te doen. Terwijl Balou het best oké vind om in bad te gaan, wil Spikkel er toch echt niets van weten. Maar ook zij moest eraan geloven. De rest van het weekend is erg rustig verlopen en heb ik ook geen spannende dingen meegemaakt.
Week 7
Ook deze week verliep weer snel en rustig. En dit zou de week zijn dat de container aan zou komen. Het is maar goed dat het woordje ‘zou’ twee keer in deze zin staat, want de week is voorbij en de container is nog steeds niet in de buurt van Passe-Catabois. We wachten dus gewoon weer vrolijk verder af wanneer het moment dan toch gaan aankomen dat ik mijn dozen mag uitpakken. Inmiddels zit ik in de problemen met mijn schoolboeken, want die zijn zo goed als uit en de nieuwe boeken zitten in de container. Maar daardoor zal de container echt niet sneller komen….
Op school gaat nog steeds alles goed. De meiden doen goed hun best en pikken de leerstof goed op. Ik ben daarom ook enorm trots op ze dat ze soms zulke grote sprongen zetten in hun voortgang. Op sommige gebieden zit ook nog wel wat achterstand, maar ik focus met name op de goede momenten en niet alleen op dat wat nog anders zou moeten of kunnen. Dat maakt het werk ook een stuk zwaarder als ik dat zou doen. Dat neemt niet weg dat ik samen met de meiden mijn beste beentje voorzet om achterstanden te verkleinen en ze voor te bereiden op het komende schooljaar. Waarin een nieuwe uitdaging komt voor twee van hen als zij ook gaan beginnen aan het voortgezet onderwijs.
Ook hier mocht ik een klein beetje Valentijnsdag vieren! Theo en nog twee andere Nederlanders zijn hier afgelopen dinsdag aangekomen en Theo had een aantal verrassingen in zijn koffer zitten voor ons. Ytsje had een stapel brieven en kaartjes gekregen vanuit Nederland en ook ik had post uit Nederland. Ik kreeg een lief kaartje van mijn ouders en vier dvd’s, namelijk Home Alone 1, 2, 3 en 4. Wat had ik die gemist met kerst ;-) Naast deze leuke verrassing kregen we ook nog 7 repen chocolade en twee zakken met pindarotsjes. Eigenlijk was het één zak met pindarotsjes en één zak met één pindarots! Wat kan een mens blij zijn met een beetje chocolade na vijfeneenhalve maand.
De overige belevenissen zijn alweer een beetje weggezakt en kan ik dus weinig over vertellen. Daarom weer vanaf de andere kant van de wereld heel veel lieve groetjes!!
Marinda
Het is altijd lastig om te bedenken wat je allemaal gedaan en meegemaakt hebt in één week tijd. Soms is dat heel veel, terwijl dat de andere week een beetje tegenvalt, maar als ik zo terug zit te denken was dit best een week die ook weer voorbij is gevlogen
Toen we twee weken geleden terug gingen naar ons huisje was de weg alweer goed opgedroogd en konden we de hele weg op de motor blijven zitten, maar of dat nu zo’n pretje was. Achterop de motor stond al een tas gebonden en ook onze boodschappentas mocht daar nog bij. We zaten dus met drie mensen en twee tassen op de motor. Heel bijzonder is dat niet, want echt alles wordt vervoerd op de motors hier. Het komt dus regelmatig voor dat er vier mensen op een motor zitten en dat er ook nog een aantal geiten vastgebonden hangen aan de motor. In de laatste kilometer verloren we onze tassen, waardoor onze boodschappen gebroken en gekneusd waren, maar ook gebroken crackertjes en noodles smaken prima!
Zondag was weer erg rustig, ik kan mezelf althans niets meer bedenken wat ik gedaan heb of heb meegemaakt. Naast dat ik een preek heb geluisterd, is mijn herinnering verder vrijwel weggevaagd. Dat is best gek, want de meeste dingen die we in Nederland echt heel raar of vies vinden, ben ik hier heel normaal gaan vinden. Als ik midden in de nacht een spin tegen kom, schrik ik daar niet van, maar pak ik een slipper en gaat het beestje dood. Een muis in de keuken is niet mijn favoriet, maar niet heel gek. Alleen de kakkerlakken vind ik nog steeds echt heel smerig!
Omdat ik weer in gebreken ben gebleven om mijn blog per dag bij te houden, zit ik nu, vrijdag 16 februari 2018, heel hard te bedenken wat ik de afgelopen twee weken heb gedaan. Ongeveer weet ik de belevenissen nog wel dus zal het misschien in een iets minder samenhangend verhaal hieronder komen te staan.
Onze avonturen begonnen met een loslopende ezel deze week. Normaal gesproken heb ik niet zoveel tegen ezels, maar deze had bedacht dat het wel leuk was om midden in de nacht bij ons slaapkamerraam te gaan staan en om de honden overstuur te maken. Nu zijn mijn honden niet de grootste helden als het aankomt op ezels, want zij zaten met hun staart tussen hun benen te kijken wat er aan de hand was. Zo is het dus gebeurd dat we een aantal keer midden in de nacht achter een ezel aan hebben gelopen. Het eerste idee was om het beest met stenen weg te werken, maar daar was hij niet direct van onder de indruk en daarom moesten we opzoek naar grover geschut. Dat werd uiteindelijk een riem. Dat vond het beestje toch niet zo leuk en heeft uiteindelijk toch het hazenpad gekozen.
Naast onze ezel hebben we de afgelopen week ook een haan erbij gekregen. Helaas kan dit beestje niet echt heel goed klokkijken en begint hij met enige regelmaat al om 2 uur ’s nachts te kraaien. Bij een haan werken de stenen wel heel goed, want die is meestal zo weg als hij een steen naar zijn hoofd gegooid krijgt. ’s Ochtends als de kippen wakker zijn, komen zij de restjes van Balou en Spikkel nog opeten. Dat klinkt soms best gezellig, maar ik zou het geluid ook best kunnen missen
Onze kookkunsten worden nog steeds niet door iedereen gewaardeerd. Hoewel wij erg tevreden zijn met de kwaliteit van het eten, wordt er nog wel eens hoofdschuddend gekeken hoe wij ons kostje aan het bereiden zijn. Zo ook weer deze week. We wilden door onze sla een gekookt eitjes snijden, daarom hadden we ons pannetje met water opgezet en zijn we ondertussen de andere bereidingen gaan doen. Ondertussen was ons water gaan koken en net op het moment dat ik de eieren erin wilde laten glijden, werden we tegen gehouden. Want zo konden we toch geen eieren koken. Na 20 zware minuten wachten op het water, werd ons kokende water weggegooid en werd het pannetje gevuld met koud water. Daar gingen direct de eieren in en zo konden we opnieuw wachten totdat het water ging koken en de eieren goedgekeurd werden. Op de vraag hoe lang de eieren dan in het water moesten, kwam niet veel reactie. Maar door telepathisch inzicht zijn onze eieren goed gekeurd en ze bleken ook nog prima gekookt te zijn.
Afgelopen weekend was het weer tijd om mijn hondjes in bad te doen. Terwijl Balou het best oké vind om in bad te gaan, wil Spikkel er toch echt niets van weten. Maar ook zij moest eraan geloven. De rest van het weekend is erg rustig verlopen en heb ik ook geen spannende dingen meegemaakt.
Week 7
Ook deze week verliep weer snel en rustig. En dit zou de week zijn dat de container aan zou komen. Het is maar goed dat het woordje ‘zou’ twee keer in deze zin staat, want de week is voorbij en de container is nog steeds niet in de buurt van Passe-Catabois. We wachten dus gewoon weer vrolijk verder af wanneer het moment dan toch gaan aankomen dat ik mijn dozen mag uitpakken. Inmiddels zit ik in de problemen met mijn schoolboeken, want die zijn zo goed als uit en de nieuwe boeken zitten in de container. Maar daardoor zal de container echt niet sneller komen….
Op school gaat nog steeds alles goed. De meiden doen goed hun best en pikken de leerstof goed op. Ik ben daarom ook enorm trots op ze dat ze soms zulke grote sprongen zetten in hun voortgang. Op sommige gebieden zit ook nog wel wat achterstand, maar ik focus met name op de goede momenten en niet alleen op dat wat nog anders zou moeten of kunnen. Dat maakt het werk ook een stuk zwaarder als ik dat zou doen. Dat neemt niet weg dat ik samen met de meiden mijn beste beentje voorzet om achterstanden te verkleinen en ze voor te bereiden op het komende schooljaar. Waarin een nieuwe uitdaging komt voor twee van hen als zij ook gaan beginnen aan het voortgezet onderwijs.
Ook hier mocht ik een klein beetje Valentijnsdag vieren! Theo en nog twee andere Nederlanders zijn hier afgelopen dinsdag aangekomen en Theo had een aantal verrassingen in zijn koffer zitten voor ons. Ytsje had een stapel brieven en kaartjes gekregen vanuit Nederland en ook ik had post uit Nederland. Ik kreeg een lief kaartje van mijn ouders en vier dvd’s, namelijk Home Alone 1, 2, 3 en 4. Wat had ik die gemist met kerst ;-) Naast deze leuke verrassing kregen we ook nog 7 repen chocolade en twee zakken met pindarotsjes. Eigenlijk was het één zak met pindarotsjes en één zak met één pindarots! Wat kan een mens blij zijn met een beetje chocolade na vijfeneenhalve maand.
De overige belevenissen zijn alweer een beetje weggezakt en kan ik dus weinig over vertellen. Daarom weer vanaf de andere kant van de wereld heel veel lieve groetjes!!
Marinda
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
