Groetjes vanuit Port au Paix

Een nieuw blog met nieuwe belevenissen. Vanaf nu ga ik proberen om de twee weken een blog online te zetten. Dat zal soms lukken en soms ook niet. Ik ben afhankelijk van het internet van een ander dus kan ik niet zo vaak iets online zetten dan dat ik eigenlijk zou willen doen. Dat is jammer, maar door de berichtjes die ik via WhatsApp krijg, blijf ik toch nog verbonden met Nederland! Oké tot zover mijn algemene praatje over naar mijn belevenissen, want dat is natuurlijk veel interessanter ;)!

Nadat ik mijn laatste blog online heb gezet zijn er hier weer verschillende dingen gebeurd. De vrijdag erna heb ik opnieuw voor de klas gestaan. We beginnen steeds meer aan elkaar te wennen en volgens mij wordt de band ook steeds hechter. Buiten schooltijd zie ik de meisjes bij hun vader aan de etenstafel, maar tot nu toe gaat dit goed. Toch denk ik dat het ook goed is om binnenkort zelf mijn eten klaar te gaan maken. Dit zal nog makkelijker worden als de container uit Nederland aankomt, omdat daar, als het goed is, verschillende etenswaren voor mij in zullen zitten.

Doordeweeks zit ik helemaal in het ritme, in de weekenden probeer ik zoveel mogelijk afleiding te zoeken in de dingen die ik hier kan doen. Zo zou ik zaterdag (23-9) een wandeling willen maken om de omgeving nog beter te leren kennen. Totdat het verzoek kwam of ik mee ging naar het strand. Lourens en zijn ouders zouden naar het strand gaan en hadden mij gevraagd of ik mee wilde. Met de motortaxi zijn we dus naar het strand gereden en daar wachtte ons, een ‘ietwat’ wilde zee. Na een verfrissende duik en een behoorlijke slok zoutwater te hebben gedronken, vond ik het meer tijd om van het strand en het uitzicht te genieten. Het water is helderblauw en prachtig om te zien. Na een tijdje op het strand zijn we met de motortaxi teruggegaan naar Passe Catabois, met als gevolg verbrandde schouders.

Zondags ben ik naar de plaatselijke kerk geweest. In mijn huisje had ik nog een liedboek gevonden dus kon ik nu meezingen met de rest van de mensen. In de kerk, en ook al daarbuiten, krijg ik elke keer weer de indruk dat als het maar hard is het niet zoveel uitmaakt hoe de kwaliteit er precies van is. Van de preek krijg ik, tot nu toe, nauwelijks iets mee. Maar ik denk dat veranderd is voordat ik hier wegga.

Inmiddels is er weer een hele week voorbij. Op school gaat alles zijn gangetje en gaan we met zijn vieren vlotjes door de lesstof. De eerste toetsen zijn gemaakt en die zijn tot nu toe hoopgevend. De toetsen moet ik zelf vorm geven en ik probeer mij zoveel mogelijk aan de normen van de methode te houden, maar helaas lukt dat niet altijd. Ook de lesstof van de middelbare school wordt goed ontvangen en ook daar werken we snel doorheen, maar ik moet eerlijk toegeven dat de lessen zoveel anders zijn dan ik van mijn middelbare schooltijd gewend was. Toen werd natuurlijk ook een klassikale uitleg gegeven en daar heb ik nu, simpelweg, niet altijd de tijd voor. Omdat ik drie aparte instructies moet geven.

Het weekend zit er inmiddels weer bijna op. Deze keer heb ik niet zo heel veel spannends meegemaakt. Eindelijk is mijn deur gemaakt, die enorm klemde. Dit zorgde ervoor dat ik iedere middag opzoek moest naar iemand die mijn deur wel open kon maken. Gelukkig kan ik dat nu weer zelf en kan ik dus mijn huisje in als ik dat wil. Zaterdag heb ik een rustige dag gehad en heb ik een aantal jeugdboeken gelezen en wat voorbereidend werk gedaan voor school. Zondag (1-10) ben ik weer naar de kerk geweest en opnieuw was het vooral heel erg hard. En zo zit de eerste maand er dan toch al weer op. De tijd gaat ontzettend snel en dat komt met name omdat ik het goed naar mijn zin heb. Soms is het wel wat eenzaam, maar ook daar leer ik steeds beter mee omgaan.

Inmiddels zit er weer een week op. Het blog kwam wat later online dan ik in eerste instantie gehoopt had, maar door het gebrek aan internet doen we het dus nu maar. De afgelopen week heeft het weer geregend en is er weer een flinke onweersbui overgekomen. Dit zorgde de volgende ochtend wel voor hele mooie plaatjes op het veldje voor mijn huis. In november zullen de eerste foto’s richting Nederland komen en online komen te staan. Dan wordt nog meer zichtbaar waar ik het al die tijd al over heb. Verder zijn er deze week weinig bijzondere dingen gebeurd. Gewoon een rustige week is achter de rug.

Vanavond of morgen krijg ik twee pups. Deze zullen zorgen voor wat meer levendigheid in en rond mijn huis. Met name rond het huis, want honden zijn hier echte buiten dieren en totaal niet gewend om binnen te leven. Gelukkig gaat Theo een hondenhok maken, zodat ik gerust kan slapen als het ’s nachts een keer regent. Tenzij ze natuurlijk heel hard janken ;)

Dan zal ik ook nog een aantal vragen beantwoorden die jullie gesteld hebben in de reacties.

Ik geef les aan drie meiden, zoals jullie weten. Deze meiden doen alle drie een ander niveau. Lisa (16) doet groep 8, Anne-Rose (14) doet groep 7 en Miriam (14) doet de brugklas. Dat is zeker wennen en hard door werken om voor alle drie goede instructies te verzorgen.

Ja er zitten zeker spinnen hier. Ik denk zelf dat ik ze straks in Nederland niet meer eng vind, zo groot zijn ze hier!

Sorry als ik een vraag ben vergeten ;) Volgende keer beter...

Dan rest mij tot slot jullie te bedanken voor alle lieve berichtjes die jullie hier achterlaten en via WhatsApp sturen. Het doet mij goed om al die berichtjes te lezen. Ook als ik ze pas kan lezen als ik weer internet heb. Voor nu weer een zonnige groet vanuit Haïti!

Liefs,
Marinda